tag:blogger.com,1999:blog-6051379225675006197.post7539535409294550971..comments2023-06-16T18:42:00.806+03:00Comments on Alles: Jerry Jedelouhttp://www.blogger.com/profile/16328090006482050468noreply@blogger.comBlogger2125tag:blogger.com,1999:blog-6051379225675006197.post-22649942495130284192009-11-21T00:21:07.028+02:002009-11-21T00:21:07.028+02:00Κορίτσι που ήθελες πολλά:
Νόμιζα πως κανείς δεν έμ...Κορίτσι που ήθελες πολλά:<br />Νόμιζα πως κανείς δεν έμπαινε σε αυτό εδώ το δωμάτιο, και χάρηκα πολύ που σε είδα!<br />Δεν είσαι υπερβολική. Είσαι αγαπούλα!!<br />Αυτό που έγραψα μόλις τώρα είναι μήνυμα για σένα, σε ευχαριστώ για τη χαρά που μου έδωσες!Jerry Jedelouhttps://www.blogger.com/profile/16328090006482050468noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-6051379225675006197.post-47104948596108968002009-11-19T14:36:15.404+02:002009-11-19T14:36:15.404+02:00οταν ήμουν 4 χρονών μια μέρα έβαλα τα κλάματα και ...οταν ήμουν 4 χρονών μια μέρα έβαλα τα κλάματα και πήρα αγκαλιά τη μαμά και της έλεγα "δε θέλω να πεθάνεις,σε παρακαλώ μην πεθάνεις" γιατί κάπου εκεί είχα καταλάβει κι εγώ πως ο κόσμος πεθαίνει.κι ακόμα ο μεγαλύτερος φόβος μου είναι να μην πάθει τίποτα η μαμά.όταν είμαι στη θεσσαλονίκη και γυρίζω σπίτι όταν έχει κοιμηθεί περνάει πάντα στιγμιαία απ το μυαλό μου πως κάτι έπαθε.και τώρα ο μεγαλύτερος φόβος μου δεν είναι η μοναξιά,δεν είναι η εγκατάλειψη,δεν είναι να μη συμβεί κάτι σε μένα. είναι μήπως συμβεί κάτι σε κείνη κι εγώ δεν είμαι εκεί.<br /><br />και τώρα που τα γραφα αυτά έκλαιγα,χωρίς να χει προηγηθεί τίποτα.μάλλον παραείμαι υπερβολική.το κορίτσι που ήθελε πολλάhttps://www.blogger.com/profile/14260547347471861129noreply@blogger.com