Τα παλιά μου κόκκινα-φυσικά- σταράκια τα πέταξα, τρύπια και αποκαμωμένα πια, φεύγοντας από το σπίτι μου στο βερολίνο. Από τότε άρχισαν να συμβολίζουν για μένα την απόλυτη ελευθερία που έχασα- ή πέταξα; - γιατί η επιστροφή μου στην Ελλάδα συνέπεσε με ανάληψη πολλών άλλων ευθυνών- μωρά, δουλειά, σπίτι κλπ. Πάνε 5 χρόνια που γύρισα και όλο αυτό το διάστημα δεν είχα άλλο ζευγάρι.
ΟΧΙ ΟΜΩΣ ΠΙΑ!
ΝΑΙ! ΑΓΟΡΑΣΑ ΚΑΙΝΟΥΡΙΑ!
Το Σάββατο πήγα να πάρω παπουτσάκια στο μικρούλι μου, γιατί η πατουσίτσα του αρχίζει και μεγαλώνει επικίνδυνα- νομίζω ότι παίρνει και "αντρική μυρωδιά"( έλεος, μέχρι τώρα κάλτσες φόραγε, δηλαδή στα 15 τι θα γίνεται παναγίτσα μου!). Εν πάσει περιπτώσει δεν του χώραγαν αυτά που είχε και επειδή με μπρίζωσε η μάνα μου "τι θα βάλει το παιδί το τριήμερο" λες και θα παει στο πατρινό καρναβάλι το μωρό ενός έτους- μόλις περπάτησε- έσπευσα να του πάρω αθλητικα. Όπως καταλαβαίνεις η μανούλα είδε ένα καταπληκτικό μπορντοροδοκόκκινο ζευγάρι σταράκια με ροζουλί κορδόνια και όπως μου δήλωσε ο πωλητής, πετροπλυμένα και με ανατομικό καινούριο τέτοιο- πως το λένε- από μέσα.
Αποφάσισα φυσικά να τα πάρω και να δω με καινούριο μάτι μία εναλλακτική μορφή της ελευθερίας μου, που μπορεί να μην είναι πια απόλυτη, είναι όμως ανατομική και την έχω φέρει στα μέτρα μου για να την απολαμβάνω χωρίς να με ενοχλεί, να την προσαρμόζω και σε άλλες επιθυμίες, που εμπεριέχουν αυξημένες ευθύνες, γιατί δεν είναι όλη η απόλαυση της ζωής στην έλλειψη ευθυνών.. Δεν θα υπεισέλθω σε εννοιες λέξεων και φιλοσοφία του τύπου "μα και η απόλυτη ελευθερία έχει ευθύνες" γιατί άλλο παντελάκη μου και άλλο παντελή μου (ελπίζω να εννοώ το ίδιο με την παροιμία).
Φοράω τα καινούρια μου ανατομικά, γιατί περνάει η ηλικία και αρχίζουν οι αρθρίτιδες, και μπορντοροδοκόκκινα, γιατί τώρα πια ξέρω τις αποχρώσεις των χαλιών της γνωστής χαλιά-παρουσιάστριας (ωχ μπέρδεψα τους τόνους) σταράκια και είμαι ελεύθερη!!!
Είμαι πολύ χαρούμενη!
Σε φιλώ!
