Σήμερα είμαι πολύ απογοητευμένη.
Με αιτία αλλά και χωρίς αιτία. Υπάρχει ένα συγκεκριμένο θέμα σοβαρό που με απασχολεί συνεχώς, αλλά το απωθώ γιατί δεν υπάρχει χρησιμότητα στο να το σκέφτομαι. Αυτό δημιουργεί ένα κλίμα αρνητικό, και έτσι μετά τα μικρά ασήμαντα με χαλάνε- χωρίς να έχουν από μόνα τους τη δύναμη να το κάνουν αυτό.
Όταν νιώθω έτσι προσπαθώ να σκεφτώ κάτι άλλο. Συνήθως κάποιες ιστορίες του παρελθόντος. Για να με βοηθήσει, παίρνω την αγαπημένη μου Μ. τηλέφωνο και αρχίζουμε να θυμόμαστε τραγελαφικά και μη.
Θα σου πω ένα μικρό περιστατικό που πάντα με κάνει να γελάω.
Χειμώνας 1999, Θεσσαλονίκη, πλατεία Ναβαρίνου. Έχω κάνει τρύπα στη μύτη και σέρνω τη Μ. που έχει έρθει να με επισκεφτεί από την Αθήνα να κάνει και αυτή. Φοβάται αλλά την πείθω ότι πραγματικά δεν πονάει καθόλου. Οκ, πάμε. Μπαίνουμε, τα διαδικαστικά κλπ κλπ, ο Σ. βάζει το σκουλαρίκι στο πιστολάκι, η Μ. κάθεται στα δύο μέτρα μακριά από αυτόν. "Από εκεί θα μου ρίξει;", λέει η Μ. έντρομη και εγώ δεν κρατιέμαι από τα γέλια.
Επίσης όταν δεν είμαι και πολύ καλά παίρνω την αδερφή μου και βρωμίζουμε το κάρμα μας θάβοντας πρώην γκόμενους. Ρίχνουμε τόσο γέλιο που αξίζει λίγη μπιχλίτσα στο κάρμα. Εξάλλου σίγουρα θα κάνουμε αργότερα κάποια καλή πράξη για να φρεσκαριστεί λιγάκι- το κάρμα ντε!
Τώρα τελευταία, όταν δεν είμαι και πολύ καλά, διαβάζω κι εσάς. Και δεν σας κρύβω ότι νιώθω πολύ καλύτερα.
7 σχόλια:
Πες με βλαμμένο,πες με αναίσθητο δίκιο θα έχεις αλλα τα προβλήματα που δεν σχετίζονται με θέματα υγείας ή πραγματικά κοντινούς μου ανθρώπους έχω συνηθίσει να τα περνάω με ανεμελιά ,γράψιμο ή να τους δίνω μικρό χρόνο ζωής.
Δεν είμαι ούτε ο λαζόπουλος, ούτε ο αυτιάς να σκάω για όλο τον κόσμο και δεν έχω όρεξη να περάσω την μισή ζωή μου στεναχωρημένος και νευριασμενος.
Τώρα αν είναι τόσο σημαντικό υπάρχουν τόσες ανεξάντλητες πηγές γέλιου πχ.παιδιά, απαράδεκτοι, νομάρχης της καρδιάς μας,τατιάνα στεφανίδου.
Μη σκας γλυκιά μου.
Αν, όπως είπε και ο kathysteras τα προβλήματα δεν έχουν να κάνουν με υγεία, ξέχνα τα! Κακό στον εαυτό σου κάνεις. Γεμίζεις τοξίνες και ρυτίδες! Παπαπα! Μακρυά από εμάς!
έτσι είμαι και εγώ! τα σοβαρά και τα πραγματικά δεν τα σκέφτομαι όλη την ώρα και καταλήγω να ξυπνάω τσιτωμένη!
και έχω προβλήματα..μη νομίζετε!
καλώς σε βρήκα...απο τον καθυστέρα!τώρα θα σε βάλω στα λίνκ μου!
καλά εγώ έπαθα μια κρίση χτες.Μιλάμε για κρίση,πραγματικά.
κάπως το φερε η κουβέντα όταν ήμουν για καφέ με τις φίλες μου και θυμήθηκα 2-3 υποχρεώσεις που είχα και τις οποίες όσο είμαι θεσσαλονίκη δεν μπορώ να τακτοποιήσω κι είναι ένα γαμωμπέρδεμα που χρειάζονται όλες πράγματα κι απ τη θεσσαλονίκη κι απ το βόλο.Και τέλος πάντως δεν είναι να χαθεί ο κόσμος,όλα θα γίνουν στο τέλος. Αλλά χτες είχα αρχίσει να αγχώνομαι από πριν,μου φαινόταν πως το μαγαζί είχε πολύ φως,ένιωθα αυτό το εσωτερικό τρέξιμο,αν μπορώ να το πω έτσι,σαν κάποιος να με κυνηγάει κι ό,τι έπρεπε να κάνω ή να πω έπρεπε να το κάνω ή να το πω γρήγορα.
Κρίση σου λέω.Μου μιλούσαν και δεν απαντούσα,δεν μπορούσα να πάρω το βλέμμα μου απ το άπειρο,το μόνο που έλεγα ήταν 'μπορούμε να φύγουμε από δω σας παρακαλώ?',Κι ύστερα έβαλα τα κλάματα.
Κρίση έτσι?
χαχα το κορίτσι που ήθελε πολλά δεν ξέρει τι να γράψει στο μπλογκ της, προφανώς γιατί τα γράφει εδώ :)
Δώστε στη Τζέρρυ το δικαίωμα στη γκρίνια, την μιζέρια, την θλίψη για μια μέρα. Το δικαιούται η γυναίκα. "Παρηγόρησε παρηγόρησε" σε κάθε πικραμένο εδώ μέσα, ε κάπου κάπου να την αφήνουμε να μελαγχολεί με την ησυχία της για να παίρνει πάλι φόρα. Καλά δε λέω;
λογικό να σου φτιάχνει η διάθεση με τα δικά μας καψίματα lololol
@kathysteras
Ναι, μωρέ συμφωνώ... Απλά είναι θέμα υγείας και για αυτό σκάω. Το απωθώ γιατί δεν είναι πρόβλημα υγείας, αλλά προληπτικές εξετάσεις για να αποκλειστεί το ενδεχόμενο προβλήματος, οπότε για αυτό δεν έχει νόημα να στενοχωριέμαι. Είναι όμως για το μικρό μου και δεν μπορώ να είμαι αδιάφορη..
@Mamouli
Καταλαβαίνεις ότι αν είναι για τα μωρά τρελαίνεσαι εύκολα.. Για τίποτα άλλο δεν κάνω ρυτίδες!!!
@ amalthia
Χαίρομαι που σε βρήκα!
Σε έχω ήδη στα λινκ μου!
@το κορίτσι που ήθελε πολλά
Όντως είναι κρίση και ίσως είναι μία ήπια μορφή κρίσης πανικού. Όμως μην το πας έτσι, είσαι ακόμη πολύ μικρή για τέτοια!
@ alex
Να' σαι καλά, πραγματικά γέλασα πολύ με το ύφος της γραφής σου! Το "Παρηγόρησε παρηγόρησε" είναι το αποκορύφωμα!!
@ mahler76
Η αλήθεια είναι ότι δεν το είχα δει έτσι, αλλά καμιά φορά πρέπει να γελάμε ακόμα και με τους εαυτούς μας- ή ίσως πάνω απ' όλα με αυτούς!
Δημοσίευση σχολίου