Περί Αμερικής κλπ.

Παιδάκια, η ξαδερφούλα έφυγε για αμέρικα. Αυτό ήταν. Έφυγε. Ξανά. Αυτή τη φορά για λίγο περισσότερο- από πέντε έως επτά χρόνια. Με τα καλοκαίρια στην Κωνσταντινούπολη (ξέρετε πού θα πάω το καλοκαίρι του 2011- εκτός αν έχουμε χρεωκοπήσει. Ίσως να πάω ούτως ή άλλως για να πουλήσω τα βρακιά μου σε κανά παζάρι μπας και βγάλω το μεσημεριανό). Νέα αρχή.

Η αλήθεια είναι ότι δεν την πολυχρειαζόταν, κατά μία έννοια τουλάχιστον. Δεν σας έχω πει ότι η ξαδέ έγραφε στο κόσμο και στο μαρί κλαιρ, από πάθος και ταλέντο. Στο μαρί κλαιρ ήταν και βοηθός αρχισυντάκτριας έως και την περασμένη παρασκευή που παραιτήθηκε. Για να ακολουθήσει τον έρωτά της στην αμερική, να έχει ελεύθερο χρόνο και να συνεχίσει να γράφει εξ αποστάσεως για τα δύο περιοδικά. Λέγαμε χθες και για ένα μάστερ που σκέφτεται μελλοντικά, όχι φέτος όμως. Φέτος θα βλέπει σκιουράκια στο παράθυρό της και θα τριγυρνά σε μία νέα πόλη με ένα λάπτοπ και ένα ποδήλατο. Ωραία, έτσι; Εγώ λέω ωραία. (Το ποδήλατό της εδώ μας το άφησε πεσκέσι!-δε χαλιέμαι). Χθες μας έφερε τα δώρα της- εκ των οποίων καλλυντικά χομ μέιντ με βιολογικά υλικά- από τα χεράκια της. Το μπάτερ μυρίζει καρύδα.. είναι τέέέέέέέλειο. Και ένα προϊόν κατά της κυταρρίττιδας- εντελώς προληπτικό (χαχαχαχαχα!!). Τα άλλα είναι απόρρητα!

Η θεία δεν ξέρω πότε θα συνέλθει. Μάλλον όταν η ξαδέ γυρίσει- κατά προτίμηση με μία μπέμπα στην αγκαλιά.

Κατά τις δώδεκα σήμερα τα μεσάνυχτα τα παιδιά θα φτάνουν στην άάάλλη ήπειρο. Θα τους περιμένει το αμερικάνικο σόι εκεί. Οι γιαγιάδες των ΗΠΑ είναι κάπως σαν τις δικές μας, μόνο που σερφάρουν πιο συχνά στο ίντερνετ. Η μαμά του γαμπρού- όπως λέει και ο μπαμπάς της άλεξ- είναι μία σκέτη γλύκα, και έχει καταφέρει τους δύο γιους της να φτιάχνουν πρωινό στο κρεβάτι στις γυναίκες τους, να μαγειρεύουν και να είναι άντρες Τ Α Υ Τ Ο Χ Ρ Ο Ν Α! Έπαθες σοκ ελληνίδα μάνα; ναι, γίνεται!

Καλή αρχή λοιπόν!!

Η Νέα Αρχή. Εμένα μου αρέσει τρελά η Νέα Αρχή. Λατρεύω τις Νέες Αρχές. Στις σχέσεις μου πάντα η καλύτερη στιγμή μου ήταν οι χωρισμοί- παρανοϊκό; δεν είπα ποτέ ότι δεν είμαι παρανοϊκή, χελόου είμαι καρκίνος με ωροσκόπο σκορπιό, τι να κάνω η κακομοιρούλα- τα άστρα φταίνε.. Έχω αλλάξει πέντε τόπους διαμονής και έξι σπίτια- μετά τα 18. Κάθε ταξίδι που κάνω νιώθω ότι θα μπορούσα να μείνω εκεί για πάντα. Η αδερφή μου με φωνάζει σαύρα- εννοώντας ότι προσαρμόζομαι στο περιβάλλον αμέσως. Αν δεν είχα κάνει ήδη παιδιά θα μετακόμιζα σε πόλεις του κόσμου ανά διαστήματα- για να ζήσω για λίγο κι εκεί κι εδώ και παραπέρα. Οι ψυχολόγοι λένε πως οι συχνές μετακομίσεις δεν ενδείκνυνται για τα παιδιά- για αυτό και τη γλύτωσαν.

Και οι Αναμνήσεις. Έχω τόσο ανάγκη τις Νέες Αρχές, όσο και οι Αναμνήσεις. Αυτά τα δύο μαζί. Ενώ δεν δένομαι με περασμένες καταστάσεις και δεν αναπολώ ποτέ με διάθεση "αχ και να ξαναγύριζα πίσω", οι Αναμνήσεις μου δίνουν υπόσταση- αλλά φαντάζομαι ότι αυτό συμβαίνει με όλους: είσαι ό,τι έχεις ζήσει, συνοπτικά και χωρίς πολλές αναλύσεις "είσαι ό,τι έχεις ζήσει".

Ταυτόχρονα πάντα θέλω τη Νέα Αρχή. Είμαι ο άνθρωπος των δεκαπέντε χιλιάδων χόμπυ. Μου αρέσουν όλα, σχεδόν. Τα θέλω όλα, σχεδόν. Απλά όχι για πολύ καιρό συνεχόμενα. Θέλω να κάνω και αυτό και αυτό και το άλλο. Θέλω να αρχίζω συνέχεια κάτι. Αλλά όχι απαραίτητα και να το τελειώνω. Μην το πείτε σε μελλοντικούς υποψήφιους εργοδότες μου, γιατί είναι πολύ πιθανό να αναζητήσω άλλη δουλειά- νέα δουλειά!!

Σας φιλώ