Όταν κάτι είναι ωραίο, όταν εσύ με αυτό είσαι όμορφη, θες να το κρατήσεις. Μάλλον για πάντα. Κι αν στην πορεία το χαλάσεις; Με τη χρήση- ή την κατάχρηση; Τότε υπάρχει η εναλλακτική: Δεν το εντάσσεις στην καθημερινότητά σου, αλλά στις διακοπές σου. Οι διακοπές κρατούν μία αιωνιότητα. Γεμίζουν τις μπαταρίες για μετά, για τη ρουτίνα σου. Δεν κινδυνεύεις να το λιώσεις από τη χρήση. Αποκομίζεις από αυτό τα μέγιστα οφέλη. Και μόνο οφέλη. Και υπάρχει και ο δικηγόρος του διαβόλου: Αν κάτι είναι τόσο ωραίο, δεν αξίζει να το κάνεις ρουτίνα σου; Δεν θα βγει από αυτή τη διαδικασία η ουσία του στην πιο καθαρή της μορφή; Δεν θα το κάνεις δικό σου; Και μετά πάλι ο αντίλογος: Γιατί να πρέπει όμως να κάνεις κάτι δικό σου για να το απολαύσεις; Δεν αρκεί να είσαι δίπλα του, πρέπει να το έχεις στην τσέπη σου, του χεριού σου, ιδιοκτησία σου; Μήπως η υπέρτατη ηδονή έρχεται από αυτό που δεν μπορείς με τίποτα να σφετεριστείς; Μήπως η απειλή της απώλειας είναι η ευχαρίστησή σου; Αυτή η αρρωστημένη, όπως μου έμαθαν, και καταστροφική απόλαυση αυτού που δεν σου ανήκει;
Λες και μου ανήκει τίποτα; Μόνο ο εαυτός μου.. και αυτος παραδομένος στις σκέψεις μου... αυτές που φανερώνω.
14 σχόλια:
Αη νόου γουάτ γιου μην. Πολύ ωραίο ποστ, από τα πιο ωραία σου, αν όχι το ωραιότερο :)
μωρή έχεις εν αφαίρ?!!!
@άλεξ
επειδή δεν είμαι και στα καλύτερά μου- μάλλον έχω εκείνο εκεί που μου διέγνωσες!!- μάλλον το κλίμα της ανάρτησης θα επαναληφθεί...
σε ευχαριστώ για το σχόλιό σου άλεξ, ειδικα από σένα μετράει για μένα.
@αμάλθεια
χαχαχα! είσαι θεά. ε, λοιπόν όχι, αν και θα το ήθελα πολύ!!!
ίσως αν είχα λίγο περισσότερο χρόνο να είχα!!χαχαχα! είσαι θεά- θα στο λένε συχνά ;-)
Jerry, με κάνεις και ανησυχώ. Και έχω έναν φόβο ότι επειδή εσύ είσαι σοβαρός άνθρωπος, το δεν-λέμε-ποιό έχει πιο ουσιαστικά αίτια από τα κατά καιρούς δικά μου. Παρακολουθώ την εξέλιξή του και θα σου συνταγογραφήσω ό,τι χρειαστεί.
Αλεξ θέλω να επέμβεις άμεσα όταν κρίνεις απαραίτητο!!
Αυτό το σοβαρός άνθρωπος πρέπει να το πω σε κάποιον που θα γελάσει πολύ: γιατί όλοι με θεωρούν σοβαρό άνθρωπο.
Πολύ καλά λοιπόν, αν είναι το γυαλί που σας μπερδεύει, να το βγάλω, να βάλω τους φακούς μου!
Jerry βασικά τρελή με λένε...ακόμα και στο γυμναστήριο επειδή όταν σηκώνω βάρη τους λέω μαλακίες του τύπου "θα κλασω απο το σφίξιμο κάντε πιο κει" ή "την Κυριακή θα πάω παραλία, πόσους κοιλιακούς να κάνω για να γραμμώσει η κοιλιά μου?!"
έλα μωρέ, τι ξέρουν αυτοί;;
χαχαχα!
(μπορώ να σου δώσω συμβουλές για γραμμώσεις, όχι όμως τις κλασικές, κάτι άάάάάάλες γραμμώσεις.... ενδιαφέρεσαι? χαχαχα)
Λοιπόν χρυσό μου.
Τα ωραία να τα κρατάς και να τα κάνεις καθημερινότητά σου. Και αν χαλάσουν τα επαναφέρεις.
Με το σκεπτικό σου (να μην τα κάνουμε καθημερινότητα) πώς θα μπορούσαμε να χαρούμε τα manolo μας; Ε;
μμμ είχα μία κάπως σχετική συζήτηση πριν.
Όταν κάτι σε κάνει να νιώθεις ωραία,αν μπορείς το εντάσσεις στην καθημερινότητά σου.Γιατί να μην το εντάξεις δηλαδή?δεν έχεις το δικαίωμα να'σαι όμορφη κάθε μέρα??
αλλά-το οποίο ήταν και το συμπέρασμα της προηγούμενης συζήτησης-το υγιές είναι να περνάς χρόνο μόνη σου. Θέλω να πω,να είναι στην καθημερινότητά σου αλλά να μην είναι η καθημερινότητά σου ολόκληρη.
ουφ δεν ξέρω ρε τζέρρυ.δύσκολοι καιροί για πρίγκηπες (άσχετο αλλά μου φάνηκε πως ταίριαζε με κάποιον τρόπο :Ρ)
μαμούλι
τώρα με την κρίση θα αλλάξει ο manolo και θα βάλει τα παπούτσια του αλλιώς!!!
άσε που θα γίνουν μανόλους μανόλους και θα είναι σπάνιο είδος!!
θα γίνει κάθε μέρα γιορτή, γιατί τα ρούχα και τα παπούτσια μας θα λιώνουν γιατί δεν θα αγοράζουμε άλλα, και έτσι σιγα σιγα θα φοράμε και τα πρωινά τα "καλά" μας!!
Ευτυχώς από παπούτσια είμαι τίγκα, γιατί ψωνίζω χρόνια χωρίς να τα φοράω, έχω πολλά αφόρετα! Αυτό κυρίως γιατί στην εγκυμοσύνη, θέλοντας να αγοράσω κάτι αγόραζα παπούτσια, που μου έκαναν ούτως ή άλλως ανεξαρτήτως κοιλιάς. Άσε που δεν χαλάω με τίποτα παπούτσια, ακόμα και αν τα φοράω χρόνια είναι σαν καινούρια-το λέω γιατί ο αδερφός μου πχ μέσα σε ένα μήνα έχει ξεκάνει και τα πιο σκληροτράχηλα!!
αυτά με τους μανόλους!!
κορίτσι
κάποτε κρατούσα ένα ωραίο φόρεμα πχ για μια ειδική περίσταση η οποία δεν ερχόταν ποτέ. εδώ και λίγα χρόνια, τουλάχιστον τα υλικά, τα ζω και δεν τα αποθηκεύω.
τώρα για συναισθήματα, θα μπορούσα να πω ότι δεν είμαι σίγουρη, μια και η συνεχής βίωσή τους τα ευτελίζει κάπως, αλλά και αυτό δεν είναι σωστό από την άλλη πλευρά. αλλά είσαι πιο μικρή και μπορείς να νιώθεις έναν έρωτα πχ στο έπακρο, γιατί ακόμα και αν τον "λιώσεις" μπορείς πιο εύκολα να τον αντικαταστήσεις, να τον αλλάξεις, να τον διώξεις, ενώ όσο μεγαλώνεις δεν είναι και τόσο εύκολο αυτό, ούτε και επιθυμητό πάντα.
όσο για τη μοναξιά, πλέον έχω καταλάβει πόσο μόνοι και ουσιαστικά αβοήθητοι είμαστε, που βάζω τον εαυτό μου απέναντι και προσπαθώ να του αρέσω. τα πάμε καλά νομίζω.όχι πάντα βεβαια.
δύσκολοι καιροί για πριγκιπες κορίτσι..
αλλά μάλλον πάντα έτσι ήταν..
Μπορείτε να περάσετε από το μπλογκ μας και να παραλάβετε το βραβείο σας.
Το event θα είναι black tie, οπότε παρακαλούμε να έρθετε αναλόγως ντυμένοι.
Αχ μαμουλάκι μου κάπου άφησα τη μαυρη γραβάτα μου, τώρα πως θα έρθω; χιχιχιχι
Where r u girl? Everything ok?
manoulaki μου γλυκό όλα οκ!
ολιγοήμερες διακοπούλες..
Δημοσίευση σχολίου