άλεξ

Τόσο καιρό είμαι στη μούγγα, αλλά δηλώνω απερίφραστα ότι μου λείπει η άλεξ ρε παιδιά!!

Πέρασε και το φετινό καλοκαίρι.

Μέχρι τα μέσα του ήταν κουραστικό ως εκεί που δεν πάει. 'Ενα μεταπτυχιακό που τελείωσε κατά το ήμισυ (τώρα μένει η διπλωματική), ένταση, άγχος, μία πνευμονία λίγο πριν τις εξετάσεις, προσωπικά χάλια, κούραση, πυρετός από υπερκόπωση, μπερδέματα, μπερδέματα, μπερδέματα.

Το δεύτερο μισό ήταν ανατρεπτικό. Τα πάνω κάτω; Τα μέσα έξω; Ριζική ανακαίνιση; Αναπαλαίωση; Δεν είμαι σίγουρη.

Όμως όλα είναι καλά. Είναι όντως καλά. Και θα πάνε ακόμα καλύτερα και το ξέρω.

Νέα εποχή. Την πρώτη Σεπτέμβρη άκουσα για πρώτη φορά την ευχή: καλή εποχή..

Με συγκλόνισε. Μου μίλησε. Σιγά τα λάχανα ε; Νοτ του μι.

the end of an era. και η έναρξη μίας άλλης.

I' ll drink to that.