Δευτέρα 31 Ιανουαρίου 2011

masterpiece


Πιάνω την πένα μου να γράψω στο χαρτί τα όσα συνέβησαν σήμερα. Γεμίζω τα χέρια μου με μελάνι, αλλά δεν μετανιώνω που την προτιμώ από το πληκτρολόγιο. Ο ήχος της, όταν γρατζουνάει το χαρτί, με αποζημιώνει από το πρώτο κιόλας δευτερόλεπτο της καθημερινής καταγραφής των ασημαντοτήτων μου, αυτών που καμιά φορά το ανάστημα γίνεται λίγο μεγαλύτερο όταν αποτυπώνονται πάνω στα χρωματιστά μου τετράδια.
Ραντεβού στο άγαλμα του Κολοκοτρώνη. Αυτό που είναι πάντα εκεί. Στέκεται αγέρωχο, παίζοντας το ρόλο του σκηνικού για πολλές από τις πρωινές περιπλανήσεις μου αλλά και τις βραδινές μου εξόδους. Δεν είμαι σίγουρη αν θα πρόσεχα κάποια μικρή μετατόπισή του, ενδεχομένως απλά να κουτουλούσα πάνω του- τα βήματα είναι μάλλον ασυναίσθητα μετρημένα έτσι ώστε τα πράγματα γύρω μου να έχουν τη θέση τους, επιτρέποντας υπό προϋποθέσεις τις κινήσεις μου. Αν κάποιος το πάρει όμως, το σκηνικό μου δεν θα είναι ποτέ πια το ίδιο.
Κοίτα την κάμερα αγοράκι, σε τραβάω!
Κι εγώ σ΄αγαπάω...
Όχι, σε τραβάω είπα...
Α, ναι, τράβα λοιπόν!!
Μα τον αγαπώ κιόλας, τον αγαπώ τρελά. Από τις πρώτες μας συναντήσεις οι μάσκες έπεσαν. Πολλές φορές αναρωτιέμαι αν έμαθα να είμαι ο εαυτός μου μέσα από εκείνον. Εγώ, γυμνή, εκτεθειμένη στο πιο έντονο φως της ημέρας. Χωρίς φόβο, με δέος ενίοτε. Σαν να έπρεπε πάντα να είναι έτσι, σαν να μην αναρωτήθηκε ποτέ κανείς γιατί, πώς, πόσο, για πόσο.. Έτσι απλά και φυσικά σαν την ανάσα μας, αβίαστα..
Τα βιολιά στο κομμάτι που ακουγόταν δημιουργούσαν έντονη την αίσθηση του ανεκπλήρωτου, της προσμονής, της λαχτάρας για κάτι που ήταν στο μεταίχμιο αλλά δεν ερχόταν ακόμα, παρά μόνο όταν θα το αποφάσιζε τελικά το ίδιο. Ξαφνικά η μουσική σταματά και η φωνή του τραγουδιστή, με συνοδεία έναν απόκοσμο ήχο, έρχεται σαν λύτρωση να σε σώσει από την αιωνιότητα..
Είσαι το αριστούργημά μου, είπα, και έκλεισα τα μάτια.

*στιγμή που γεννήθηκε στο μυαλό μου ακούγοντας το masterpiece των Sleepin Pillow 

Κυριακή 30 Ιανουαρίου 2011

Berlin, I now have to let you die..



There is thunder in Berlin
We fell down under a moving sky
When you walked into the room tonight
Lighting took hold of my heart for a while
You are all that I want
You are all that I need
Snow will come and cover this town
If we freeze I want to freeze next to you
City lights shine overheads
I never want to leave you
You are all that I want
You are all that I need
You are all that I've longed for this wintertime
You are all that I need



..you ruled my life for a long time
                                              i now have to let you die..

Πέμπτη 27 Ιανουαρίου 2011

Μπινελικέισον

Επειδή γενικότερα ό,τι κοροϊδεύεις το λούζεσαι, νομίζω ότι θα πρέπει να το κόψεις το άθλημα.
Νταξ. Δεν ποστάρω και καψουροτράγουδα στο φατσοβιβλίο γαμώ την πουτάνα μου. Είναι μία που μα την παναγία θα την διαολοστείλω, τιγκα στον Καρρά και την Πέγκυ Ζήνα και δώστου "δεν αντέχω" και ξαναδώστου "σ΄αγαπώ ακόμα" και ξαναδώστου "τα βεγγαλικά σου μάτια" (τα μπουρδέλα), νταξ κυρά μου και μεις πονέσαμε, δεν κάναμε έτσι.
Σόρι για τα γαλλικά ρε παιδιά αλλά έχουμε και μία άλφα παιδεία που δεν μπορεί να κρυφτεί.


Πέρα από αυτό, κλείνω περίπου σαράντα ώρες όρθια- ξύπνια εννοώ, γιατί έχω κάτσει και επί του καναπέως λιγάκι. Έχω γίνει λίγο ζόμπι. Η κατάθλιψη μας χτύπησε την πόρτα. Δεν είναι τίποτα, θα περάσει. Όλα περνάνε. Ένα μόνο δεν περνάει και αυτό δεν τολμώ ούτε να το σκεφτώ. 
Κυρίες και κύριοι, όλα γίνονται για κάποιο λόγο και ακόμα δεν έχουμε μάθει αυτόν το γαμημένο το λόγο. Το σύμπαν έχει μπλακ χιούμορ και τέτοια. Και άλλες μαλακίες που διαβάζουμε και τις πιστεύουμε, ή όχι, αναλόγως του τι μας βολεύει.


Ρε πάλι σόρι για το γαλλικό, αλλά δεν ξέρω τι έπαθα σήμερα.
Ρε συ φλονς τι κάναμε σήμερα στο γαμομάθημα γιατί σε έχω και έννοια..





Πώς φτιάχνεις καφέ φίλτρου με γεύση καραμέλα

Φτιάχνεις καφέ φίλτρου απλό,  χωρίς γεύση.
Φτιάχνεις στα μικρά σου τσάι με γεύση καραμέλα.
Γυρίζεις το κεφάλι σου για δύο δευτερόλεπτα αλλού και τσουπ!
Η επόμενη γουλιά του καφέ σου έχει γεύση καραμέλα..


Μαγικό.......


Δευτέρα 24 Ιανουαρίου 2011

Περί φωτογραφιών ο λόγος

Οι φωτογραφίες μού αρέσουν πολύ.. Να τις χαζεύω, να τις βάζω εδώ κι εκεί στο σπίτι, να τις κλείνω σε όμορφα κουτιά και μετά από καιρό να τις ανακαλύπτω.. μαζί με μία νέα πραγματικότητα, ιδωμένη υπό το πρίσμα του εκάστοτε νέου μου εαυτού. Η αγάπη μου για τις φωτογραφίες πήρε μία νέα τροπή, όταν άρχισα κάποιες στιγμές να βλέπω πως αρκούσε μία όμορφη φωτογραφία για να με κάνει να χαρώ ξεχνώντας το παρόν. Ναι, αρχικά αυτό ήταν το καλό της υπόθεσης.. είναι ωραίο.. δε λέω..
Μέχρι που ένιωσα ότι οι φωτογραφίες μου έδιναν ένα άλλοθι, ένα άλλοθι που δεν ήθελα και δεν χρειάζομαι σε καμία περίπτωση. Το άλλοθι ότι έχω ζήσει αυτά τα όμορφα πράγματα, ότι είναι πολλά, ή αρκετά, ότι έχω κάνει και αυτό και το άλλο, έχω πάει εκεί κι εκεί, και αχ τι ωραία.. σαν να είναι οι φωτογραφίες το μόνο που έμεινε..
Ξέρω ότι δεν είναι οι φωτογραφίες καθεαυτές, αλλά η σημειολογία τους, το πρόβλημα της ψυχολογίας μου που το ανάγω εκεί, αλλά πολλές φορές θέλουμε το έναυσμα για να σκεφτούμε κάτι και συχνά παρομοιάζουμε καταστάσεις για να γίνει η αλήθεια μας πιο εύπεπτη, ακόμα και σε μας τους ίδιους. Κάτι σαν τους αρχαίους που προσωποποίησαν έννοιες για να τις κάνουν αντιληπτές στον κόσμο, κάτι σαν σχηματοποίηση της σκέψης, μετάλλαξής της σε κάτι απτό..
Από εκεί ξεκινώντας, δηλώνω απερίφραστα στον εαυτό μου ότι δεν είναι αυτά μόνο τα όσα έχω ζήσει,  και ότι εξακολουθώ να είμαι ζωντανή- και πολύ μάλιστα- και ότι μέχρι να πεθάνω θα είμαι ζωντανή και τίποτα δεν θα μου πάρει τη ζωή μου από τα χέρια. Δεν είναι αναμνήσεις μόνο η ζωή μου, δεν είναι παρελθόν, είναι ένα τεράστιο μέλλον και ένα ακόμα πιο συγκλονιστικό παρόν που γαμώ το κέρατο θα το ζήσω μέχρι να πονέσει.. Και η αγάπη μου ξεχειλίζει την καρδιά, και αυτό θα γίνει ένα όμορφο τατουάζ..
Και έχω μπόλικες ακόμα φωτογραφίες να τραβήξω, άπειρους τοίχους να γεμίσω, ένα σωρό μέρη να πάω.. και για να μην ξεχνιέμαι .. και όμορφα χείλη να φιλήσω..

Πέμπτη 20 Ιανουαρίου 2011

I love Sleepin Pillow


but i guess you have already figured that out..

And my obsession is ..


Τετάρτη 12 Ιανουαρίου 2011

rewind vs forward


Πόσες φορές δε θες να γυρίσεις πίσω σ' εκείνη τη στιγμή.. αυτήν πριν το πρώτο φιλί, πριν το πρώτο άγγιγμα, πριν ειπωθούν τα λόγια που λαχταράς ν΄ακούσεις..

Μάλλον βέβαια αυτό το νιώθεις όταν εξακολουθείς να θες..
αλλιώς δεν θες να γυρίσεις πίσω σε εκείνη τη στιγμή, αλλά μπροστά, σε μία άλλη στιγμή πριν το πρώτο φιλί..


Σάββατο 1 Ιανουαρίου 2011

Καλή χρονιά..

Διαπίστωσα πως με τη συνοδεία τυριών μπορώ να πιω, χωρίς καν να το καταλάβω, πολύύύύύύύύύύύύύύύύύύύύύύύύύύύύύύύύύύύύύύύ κρασί..

Καλή χρονιά αγαπημένα μου..