Οι φωτογραφίες μού αρέσουν πολύ.. Να τις χαζεύω, να τις βάζω εδώ κι εκεί στο σπίτι, να τις κλείνω σε όμορφα κουτιά και μετά από καιρό να τις ανακαλύπτω.. μαζί με μία νέα πραγματικότητα, ιδωμένη υπό το πρίσμα του εκάστοτε νέου μου εαυτού. Η αγάπη μου για τις φωτογραφίες πήρε μία νέα τροπή, όταν άρχισα κάποιες στιγμές να βλέπω πως αρκούσε μία όμορφη φωτογραφία για να με κάνει να χαρώ ξεχνώντας το παρόν. Ναι, αρχικά αυτό ήταν το καλό της υπόθεσης.. είναι ωραίο.. δε λέω..
Μέχρι που ένιωσα ότι οι φωτογραφίες μου έδιναν ένα άλλοθι, ένα άλλοθι που δεν ήθελα και δεν χρειάζομαι σε καμία περίπτωση. Το άλλοθι ότι έχω ζήσει αυτά τα όμορφα πράγματα, ότι είναι πολλά, ή αρκετά, ότι έχω κάνει και αυτό και το άλλο, έχω πάει εκεί κι εκεί, και αχ τι ωραία.. σαν να είναι οι φωτογραφίες το μόνο που έμεινε..
Ξέρω ότι δεν είναι οι φωτογραφίες καθεαυτές, αλλά η σημειολογία τους, το πρόβλημα της ψυχολογίας μου που το ανάγω εκεί, αλλά πολλές φορές θέλουμε το έναυσμα για να σκεφτούμε κάτι και συχνά παρομοιάζουμε καταστάσεις για να γίνει η αλήθεια μας πιο εύπεπτη, ακόμα και σε μας τους ίδιους. Κάτι σαν τους αρχαίους που προσωποποίησαν έννοιες για να τις κάνουν αντιληπτές στον κόσμο, κάτι σαν σχηματοποίηση της σκέψης, μετάλλαξής της σε κάτι απτό..
Από εκεί ξεκινώντας, δηλώνω απερίφραστα στον εαυτό μου ότι δεν είναι αυτά μόνο τα όσα έχω ζήσει, και ότι εξακολουθώ να είμαι ζωντανή- και πολύ μάλιστα- και ότι μέχρι να πεθάνω θα είμαι ζωντανή και τίποτα δεν θα μου πάρει τη ζωή μου από τα χέρια. Δεν είναι αναμνήσεις μόνο η ζωή μου, δεν είναι παρελθόν, είναι ένα τεράστιο μέλλον και ένα ακόμα πιο συγκλονιστικό παρόν που γαμώ το κέρατο θα το ζήσω μέχρι να πονέσει.. Και η αγάπη μου ξεχειλίζει την καρδιά, και αυτό θα γίνει ένα όμορφο τατουάζ..
Και έχω μπόλικες ακόμα φωτογραφίες να τραβήξω, άπειρους τοίχους να γεμίσω, ένα σωρό μέρη να πάω.. και για να μην ξεχνιέμαι .. και όμορφα χείλη να φιλήσω..
Μέχρι που ένιωσα ότι οι φωτογραφίες μου έδιναν ένα άλλοθι, ένα άλλοθι που δεν ήθελα και δεν χρειάζομαι σε καμία περίπτωση. Το άλλοθι ότι έχω ζήσει αυτά τα όμορφα πράγματα, ότι είναι πολλά, ή αρκετά, ότι έχω κάνει και αυτό και το άλλο, έχω πάει εκεί κι εκεί, και αχ τι ωραία.. σαν να είναι οι φωτογραφίες το μόνο που έμεινε..
Ξέρω ότι δεν είναι οι φωτογραφίες καθεαυτές, αλλά η σημειολογία τους, το πρόβλημα της ψυχολογίας μου που το ανάγω εκεί, αλλά πολλές φορές θέλουμε το έναυσμα για να σκεφτούμε κάτι και συχνά παρομοιάζουμε καταστάσεις για να γίνει η αλήθεια μας πιο εύπεπτη, ακόμα και σε μας τους ίδιους. Κάτι σαν τους αρχαίους που προσωποποίησαν έννοιες για να τις κάνουν αντιληπτές στον κόσμο, κάτι σαν σχηματοποίηση της σκέψης, μετάλλαξής της σε κάτι απτό..
Από εκεί ξεκινώντας, δηλώνω απερίφραστα στον εαυτό μου ότι δεν είναι αυτά μόνο τα όσα έχω ζήσει, και ότι εξακολουθώ να είμαι ζωντανή- και πολύ μάλιστα- και ότι μέχρι να πεθάνω θα είμαι ζωντανή και τίποτα δεν θα μου πάρει τη ζωή μου από τα χέρια. Δεν είναι αναμνήσεις μόνο η ζωή μου, δεν είναι παρελθόν, είναι ένα τεράστιο μέλλον και ένα ακόμα πιο συγκλονιστικό παρόν που γαμώ το κέρατο θα το ζήσω μέχρι να πονέσει.. Και η αγάπη μου ξεχειλίζει την καρδιά, και αυτό θα γίνει ένα όμορφο τατουάζ..
Και έχω μπόλικες ακόμα φωτογραφίες να τραβήξω, άπειρους τοίχους να γεμίσω, ένα σωρό μέρη να πάω.. και για να μην ξεχνιέμαι .. και όμορφα χείλη να φιλήσω..
5 σχόλια:
μμ, ο φίλος μου δεν τραβάει ποτέ φωτογραφίες, λέει πως δεν χρειάζονται και πως πάντα θυμάται αυτό που είναι να θυμάται. εμένα πάλι μ' αρέσουν πολύ. ακριβώς σαν και σένα τις έχω και τις χαζεύω ανά καιρούς. και ίσα ίσα μου δίνουν έμπνευση για να ζήσω ακόμη περισσότερα.
δεν τραβάω φωτογραφίες,ίσως επειδή δεν βγαίνω καλή εγώ σε αυτές.δεν έχω φωτογένεια και έτσι δεν μπαίνω στη διαδικασία να φωτογραφίζω και να φωτογραφίζομαι....
...όσοι το κάνετε καλά κάνετε!εγώ θα μείνω στα όμορφα χείλη.αυτό πάντα το έκανα καλά.το φίλημα δηλαδή.
είχα σκοπό να κάνω ένα ποστ για τις φωτογραφίες και...δεν σας λέω ακόμα.πάντως θα περιμένω το σχόλιο σου όταν το κάνω!
φλονς εμένα μου αρέσουν πολύ οι φωτογραφίες γενικά. πάντα θα τραβάω όπου και να πάω και πολλές φορές μετανιώνω όταν δεν έχω βγάλει.
σε καμία περίπτωση δεν προτιμώ να βγάλω φωτογραφία αντί να απολαύσω κάτι σε όλη του τη διάσταση, αλλά να, μερικές φορές κοιτάς κάτι και λες αχ να σε βγάλω γιατί θέλω να την έχω αυτήν την εικόνα και όχι μόνο στο μυαλό μου..
και αυτά χωρίς να αναφερθώ σε άλλες "κατηγορίες" φωτογραφιών τύπου καλλιτεχνικές.
και τις θέλω άσχετα με αυτό που λέει η αμάλθεια αν δεν βγαίνω καλά και τέτοια, σίγουρα βέβαια προτιμώ αυτές που μου αρέσει και ο εαυτός μου!!!
απλά αυτό που έγραψα ήταν οι φωτογραφίες ως "σημαίνον" για τις σκέψεις που κάνω.. κλπ κλπ δεύτερη ανάρτηση στα σχόλια η τζέρρυ
χμ αμάλθεια δεν έχεις φωτογένεια έτσι;
δεν μπορεί παιδί μου ο φακός να συλλάβει το μεγαλείο της ομορφιάς σου..
βουρ για τα χείλη και το φίλημα τώρα.. πάμε και για εξάσκηση και εννοείται ότι θα σχολιάσω το ποστ σου.
Ίσως δεν πρέπει να σκεφτόμαστε μόνο τις φωτογραφίες που έχουν ήδη τραβηχτει, αλλά και αυτές που είναι στην μοίρα τους να βγούν. Να οραματιζόμαστε τις μελλοντικές μας φωτογραφίες κατα κάποιο τρόπο
σιχαμένη αγάπη θα τις βγάλουμε και αυτές τις φωτογραφίες ρε, πού θα πάει..
Δημοσίευση σχολίου