Πέμπτη 1 Απριλίου 2010

Πώς να γράψεις ποίημα στον υπολογιστή, γίνεται;

Αν δεν πιάσεις την πένα σου, το μολύβι σου, να γρατζουνάς το χαρτί και να ακούς τον ήχο του, να μουτζουρώνεσαι με τα μελάνια, να μυρίζεις τα υλικά σου.. γίνεται;

Μπορείς να το μεταφέρεις το ποίημά σου στον υπολογιστή σου μετά, αλλά να το γεννήσεις στο πληκτρολόγιό του είναι ψυχρό κι απάνθρωπο και δεν έχει ίχνος ποίησης μέσα του..


10 σχόλια:

alex from planet Mab είπε...

Περιέργως Τζέρρυ, είναι η πρώτη φορά που θα διαφωνήσω μαζί σου :(
Έχω γράψει πολλά πολλά ποιήματα σε χαρτιά, αλλά νομίζω ότι ο υπολογιστής σε βοηθάει να αποτυπώσεις πιο εύκολα τη ροή των σκέψεών σου, με των ήχο των πλήκτρων για σάουντρακ. Νομίζω ότι ο υπολογιστής είναι καλύτερος τις στιγμές που κάτι φουσκώνει μέσα σου και θες να το βγάλεις αμέσως.
Και σαν εργαλείο, μαθαίνεις να τον αγαπάς, όπως τα μολύβια και τα χαρτιά. Αν, δε, βρεις και μια γραμματοσειρά να σε εκφράζει.. Θα μου πεις, πιο πολύ από τον γραφικό σου χαρακτήρα, γίνεται; Ναι, αμέ.
Κι ύστερα, αυτό που συμβαίνει σε μένα, είναι πως ό,τι έχω γράψει με μελάνι σε χαρτί, ήταν τόσο προσωπικό, που ένα 20% τα κατάφερε να μεταφερθεί στον υπολογιστή, τα υπόλοιπα δεν το τόλμησα.
Καλημέρες, συγνώμη για τα πολλά λόγια, αλλά χτύπησες ευαίσθητη χορδή :)

Jerry Jedelou είπε...

Μη νομίζεις, κι εγώ τώρα που το ξαναδιαβάζω δεν συμφωνώ απόλυτα μαζί μου...!

Με αυτό που έγραψα αναφερόμουν σε κάτι πολύ συγκεκριμένο, με συγκεκριμένη ατμόσφαιρα που δεν αφορά φυσικά σε όλα τα ποιήματα που μπορεί να γράψει κανείς...
Έτσι λοιπόν συμφωνώ απόλυτα με τα σχόλιά σου!

alex from planet Mab είπε...

Ωραία δεν είναι να διαφωνείς και μετά να συμφωνείς ότι μάλλον δεν έπρεπε να διαφωνείς και τελικά να χουν κι οι δύο λίγο δίκιο και άλλο λίγο άδικο και να σκέφτονται λίγο παραπάνω και προς νέες κατευθύνσεις;

mahler76 είπε...

μην δίνεις υπερβολική σημασία στο μέσο. Οι άνθρωποι θα γράφουμε ποίηση για όσο είμαστε άνθρωποι, όχι για όσο θα υπάρχει πένα και χαρτί (που δεν θα υπάρχουν για πολλά χρόνια ακόμη).

Αυτά βέβαια τα λέω σε εσένα αν κι εγώ είμαι της παλιά σχολής του μελανιού χιχιχι

Jerry Jedelou είπε...

@Άλεξ
Ναι, ωραία είναι.. Τροφή για σκέψη, νομίζω κάπως έτσι το είχες γράψει σε κάποια ανάρτηση.

@mahler
Σωστό κι αυτό νομίζω. Υπάρχουν και άλλα που τα σκέφτεσαι και τα κρατάς στο μυαλό σου και δεν τα γράφεις ποτέ. Από αυτά τα περισσότερα τα ξεχνάς άλλα πάλι τα θυμάσαι, πάντως έχουν παίξει το ρόλο τους: να ομορφύνουν ή να εκφράσουν ή να δικαιολογήσουν λίγο τη ζωή σου..

Κολλάνε αυτά που σας έγραψα; Νομίζω ότι κολλάνε, αλλά μπορεί και όχι, είμαι ανοιχτή πάντως σε ό,τι θέλετε να πείτε και χαίρομαι πολύ όταν το λέτε..
Σας φιλώ

Mamouli είπε...

Θα συμφωνήσω και εγώ με τους προλαλήσαντες. Σημασία δεν έχει το μέσο, αλλά το τι γράφει κάποιος. Όπου και να είναι αυτό.
Φυσικά, ποιος δε γουστάρει τρελά την παλιά πένα με το φτερό την οποία βουτάς στο μελάνι;...

Flonsavardu είπε...

και εγώ όσα ποιήματα μου έχω γράψει σχεδόν, στον υπολογιστή τα έχω γράψει. :)

έμαθα ότι με διαβάζεις και είπα να σε διαβάζω και εγώ. ωραία τα λες. ;)

Jerry Jedelou είπε...

Καλωσήρθες λοιπόν κι απο τα μέρη μου!

το κορίτσι που ήθελε πολλά είπε...

αχ ρε εγώ θα συμφωνήσω. Για ποίηματα βασικά δεν ξέρω,δεν γράφω ποιήματα..

Αλλά τα κείμενα νομίζω πως είναι κρίμα να βλέπουν το φως του κόσμου από μια οθόνη ρε παιδί μου..

μακάρι να μπορούσα -βασικά να θυμόμουν,όχι να μπορούσα :Ρ - να χω πάντα μαζί μου το τετραδιάκι μου..Αν και τις περισσότερες φορές ο υπολογιστής μπαίνει στη μέση λόγο ταχύτητας. Αλλά ατμόσφαιρα σαν του χαρτιού δεν έχει..

Jerry Jedelou είπε...

Άλλη μία ρομαντική ψυχή στην παρέα μας..!