πάλι εκεί εσύ;

Όπως όλοι καταλάβαμε, επανήλθα στον τόπο του εγκλήματος. Από τον μάτλοκ έως και τα σι εσ άι μαϊάμι έχω διδαχθεί ότι ο δολοφόνος γυρνάει πάντα στον τόπο του εγκλήματος, άλλωστε.

Εδώ, όταν κάποτε η γη ήταν επίπεδη, έζησα τριανταπέντε ζωές.

Θα μπορούσα να γράφω συνεχώς για αυτό το μέρος.

αν έδινα συμβουλές στον εαυτό μου πριν από αυτό το συγκεκριμένο ταξίδι θα μου έλεγα:

@πήγαινε παρέα με κάποιον που τρώει ινδικά, κινέζικα, γιαπωνέζικα, ταϋλανδέζικα, βιετναμέζικα, ειδάλλως θα ξεφραγκιαστείς αν μείνεις πολλές μέρες- υπάρχει βέβαια πάντα κάπου κάποιο πάμφθηνο και εξαιρετικό ιταλικό να ξετρυπώσεις- δύο μακαρονάδες και δύο καταπληκτικά κιάντι δώδεκα ευρώ, ο ιταλός τρελάθηκε..

@μη δείχνεις πολύ βερολινέζα (ωωωωωω καλά τώρα:-) γιατί θα σε ρωτάνε για οδηγίες- μα συνεχώς;- και θα στέλνεις τον κόσμο αλλού γι' αλλού, γιατί νομίζεις πως τό 'χεις, αλλά λίγο τα χρόνια που περνούν, λίγο ο γερμανός που σου έχει πάρει τα μυαλά.. ευτυχώς που είσαι "πυξίδα"- δεν έχεις κερδίσει τυχαία αυτό το παρατσούκλι- και δεν χάνεσαι τουλάχιστον η ίδια..

@όταν χιονίζει βάλε αντιηλιακό γιατί εκείνο το θαυμάσιο μπρονζέ χρώμα δεν το παίρνεις μόνο από σολάριουμ στο friedrichshain με 4 ευρώ τα είκοσι λεπτά της ώρας..

@πάρε και μάσκα οξυγόνου μαζί γιατί στα μέρη που καπνίζουν, οι μη καπνιστές δύσκολα επιβιώνουν... αλήθεια τώρα.. στο cinema κόντεψα να βγάλω καρκίνο στον πνεύμονα σε δύο μόλις ώρες..

@πάρε μαζί κάποιον που έχει ξαναπάει στο ακουάριουμ, γιατί έχεις πάει περίπου είκοσι φορές- με κάθε έναν που σε επισκεπτόταν όταν ζούσες εκεί.. και τα μεδουσάκια είναι ακόμα τα ίδια (τουλάχιστον γλυτώσαμε τα ζα- έκανε πολύ κρύο και έπεισες τον συνταξιδιώτη σου να μην ξαναδείς τους γορίλες- άραγε αυτός με τα ράστα ζει ακόμα; προτιμώ να πεθάνω με την απορία παρά να πάω μία ακόμα φορά στο ζωολογικό κήπο του βερολίνου)

@πάρε από τα kaiser's τουλάχιστον δεκατρείς lindt παραπάνω από αυτές που θέλεις να φέρεις πίσω- ναι, μάλλον θα τις φας σε ώρες λιγουρίτσας μέσα στο κρύο..

@τα πάρτυ του karrera στο magnet θα σου φανούν για παιδάκια στο κίντεργκάρτεν- κάποτε θα σας πω και για το bastard, όπου γνώρισα τους killers και πήγα μαζί τους σε πριβέ πάρτυ στο kreuzberg και τότε αποφάσισα ότι θα γινόμουν γκρούπι αλλά δυστυχώς είχα μάθημα την επόμενη και δεν μπορούσα να τους ακολουθήσω στη συναυλία της Στοκχόλμης (το είπα ότι έχω ζήσει μεγάλες στιγμές στο βερολίνο, nö?)

@πήγαινε καλύτερα όταν δεν θα έχει παντού αστυνομία με πολυβόλα, αφού επίκειται κατά τα λεγόμενα της κυβέρνησης επίθεση, γιατί όταν η μαλάκω εκείνη ανάψει τσιγάρο στο δωμάτιό της και αρχίσει ο συναγερμός του ξενοδοχείου, μάλλον θα χεστείς πάνω σου περιμένοντας την καλωδιωμένη ταλιμπάν να μπουκάρει στο δικό σου δωμάτιο και να σε ανατινάξει και είτε θα χάσεις κάποια χρόνια ζωής, είτε μία γαμορυτίδα- ελαφριά βέβαια!!- θα κάνει την εμφάνισή της ανάμεσα στα φρυδάκια σου και κρίμα είναι γιατί είσαι νέα και πρέπει να είσαι φρέσκια σαν ......(προσθέστε ζαρζαβατικό κατά βούληση)

@κάνε αποτρίχωση γιατί έχεις χωρίσει ήδη κάτι μήνες και όλο και κανά θαύμα θα συμβεί- έταξες τίποτα στο γκεντέχτνις κίρχε, ανάμεσα σε κάριβουρστ και γκλουβάιν????????

δεν υπόσχομαι ότι οι επόμενες τρεις -τουλάχιστον- αναρτήσεις δεν θα αφορούν πάλι το βερολίνο...

άλλωστε το ομολογώ: ανήκω σε αυτούς ;-)

nochmal da

Θετική ενέργεια, ριμέμπερ;

Στο σχολείο ήσουν από αυτές που διάβαζαν μέχρι τη σελίδα 75 και έπεφτε η 76. Στο πανεπιστήμιο δεν πέρασες κανένα μάθημα που δεν διάβασες, επειδή απλά έτσι σου έκατσε- ποτέ δεν καθόταν. Δεν έχεις κερδίσει ποτέ ούτε λεμονοστύφτη στη λαχειοφόρο αγορά του συλλόγου γονέων και κηδεμόνων. Δεν είσαι ακριβώς άτυχη (επειδή δεν θέλεις να πιστέψεις ότι όλα τα φέρνει η τύχη ή ότι τελοσπάντων κάτι κουμαντάρεις κι εσύ στη ζωή σου γιατί αλλιώς θα έλεγες με σιγουριά: γκαντέμω). Ας πούμε λοιπόν απλά ότι τα πράγματα δεν σου έρχονται και πολύ "εύκολα". Ότι για κάθε τι που καταφέρνεις έχεις κοπιάσει πολύ για αυτό. Και ας το αφήσουμε εκεί.

Και έρχεται μία στιγμή στη ζωή σου που βρίσκεις να παρκάρεις δευτέρα μεσημέρι δίπλα στο σταθμό του μετρό. Εντάξει, έτυχε, λες. Μία φορά στα δέκα χρόνια αυτό. Την επόμενη μέρα καπάκια ξαναβρίσκεις. Μα καλά, σκέφτεσαι, να παίξω κι ένα λόττο. Μέχρι που κάθε μέρα πια βρίσκεις να παρκάρεις εκεί που θες συν πλην 50μέτρα. Τότε το πιάνεις. Κάτι έχει αλλάξει. Θυμάσαι παρεμπιπτόντως ότι σταμάτησε να έρχεται η περίοδός σου κάθε φορά την ημέρα που ξεκινάς για ταξίδι. Ωχ! Και ναι, η δουλειά άρχισε να τσουλάει. Μέχρι που κληρώθηκες δικαστική αντιπρόσωπος για πρώτη φορά μετά από 4 συνεχόμενες αιτήσεις προτίμησης. Ναι. Μάλλον αυτό είναι. Η θετική ενέργεια. Δεν φοβάσαι πως δεν θα βρεις να παρκάρεις, δεν το σκέφτεσαι καν. Είσαι σίγουρη πως θα βρεις. Και βρίσκεις.. Αμάν, ναι! Και Σάββατο βράδυ κάτω από το 6dogs- ε αυτό παραπάει..

Θετική ενέργεια, ριμέμπερ; Το ποτήρι γεμάτο και όχι καν μισογεμάτο;

Θετική ενέργεια.

Φέρτε μου να γράψω εξετάσεις. Είμαι σίγουρη πως θα πέσει η σελίδα 75.

@@

Πραγματικά, και συγγνώμη για τη λέξη (ωραιότατη, δε λέω, πλην όμως πολίτικαλι ίνκορέκτ), αλλά κοντεύω να βγάλω αρχίδια από το πλήθος των "αντρικών" δουλειών που κάνω. Το ξέρω ότι ο ορισμός δεν είναι δόκιμος και δεν θα έπρεπε να τον χρησιμοποιώ, άσε που αν το μάθουν στο μεταπτυχιακό ότι είπα "αντρικές δουλειές" θα με διώξουν, gender studies γαρ. Αλλά πραγματικά ... κοντεύω να βγάλω αρχίδια.

Σε αυτό το σημείο θα μνημονεύσω μία οικογενειακή φίλη που λέει για τον άντρα της ότι "ο Χ. με θέλει όλη την ημέρα να φοράω σώβρακο και να κάνω όλες τις δουλειές που μπορεί να φανταστεί ένας άνθρωπος και το βράδυ να φοράω στρινγκ και να το παίζω γατούλα".

Βέβαια, εμάς μας τελείωσε αυτό- το θέμα ανήρ παύλα σύζυγος παύλα κορώνα ή κολώνα του σπιτιού, αλλά πόσο δίκιο έχει πείτε μου..

Or would you take me home?

And if I show you my dark side
Will you still hold me tonight?
And if I open my heart to you
And show you my weak side
What would you do?
Would you sell your story to Rolling Stone?
Would you take the children away
And leave me alone?
And smile in reassurance
As you whisper down the phone
Would you send me packing?
Or would you take me home?

The final cut - Pink Floyd