"Στις ελεύθερες κυνικές μας σχέσεις"

το άρθρο έχει δημοσιευθεί στο FAQ 128 (20.1-26.01.2011),σελ.16

και δυστυχώς δεν το βρήκα online οπότε το αντιγράφω..

Πέσαμε σε νιρβάνα...

Μ.: Ήταν την περασμένη Τετάρτη, όταν, φορτωμένοι με παράδοξα καλή διάθεση, οι τρεις μας γνωστοί άγνωστοι αναπληρώναμε τις ποσότητες αλκοόλ που μας αναλογούσαν και κάπου μεταξύ 2ου και 3ου τζιν, ανάμεσα στις προπόσεις που είχαμε καταπιαστεί να κάνουμε, η Άλλη δίπλα μου ξεστόμισε με τη North της στο χέρι "Στις ελεύθερες κυνικές μας σχέσεις". Όταν είχαμε μιλήσει για τις παλιές αγάπες, τον ανεκπλήρωτο έρωτα, την αληθινή αγάπη, εκείνη μιλούσε για τον απόλυτο κυνισμό;

Α.: Sex sex sex, όλα γύρω του γυρίζουν! Ναι , λοιπόν, στις ελεύθερες κυνικές μας σχέσεις, όπου κανείς δεν εκμεταλλεύεται κανέναν και τα πράγματα είναι ξεκάθαρα.

Μ.: Και ναι, οι ελεύθερες σχέσεις είναι σαν τα fast food, εύκολες, ανέξοδες, γλυκιές κι εθιστικές...! Εύκολες γιατί μπορείς να τις βρεις ακόμη και σ' ένα μπαρ Τετάρτη βράδυ για ποτό, ανέξοδες γιατί κανείς δε χρωστάει σε κανέναν, γλυκές γιατί καθένας παίρνει στο τέλος αυτό που θέλει κι εθιστικές γιατί  το σεξ παύει να θεωρείται ταμπού και καταλήγει σε μια απολαυστική "χοληστερίνη" σε τριψήφιο αριθμό, αφού επαναλαμβάνεται κάθε βράδυ χωρίς συναισθηματική εμπλοκή. Κι όταν πολλά βράδια περνούν με Sex and the city και παγωτό σοκολάτα- βατόμουρο στην αγκαλιά παραδίδοντας μαθήματα απενοχοποίησης και αθεράπευτου Samantho-φτιαγμένου κυνισμού, φαίνεται πως οι συναισθηματικά εξιδανικευμένες ερωτικές σχέσεις αρχίζουν να απομυθοποιούνται... Τουλάχιστον ας ήταν το παγωτό Nirvana!

A.: Έχουμε χάσει τον ρομαντισμό μας, δηλαδή; Μα, δεν χρειάζονται και τέτοιες στάσεις στη ζωή, για να είμαστε ικανοί να ξεχωρίσουμε ποιος μπορεί να σταθεί δίπλα μας, αλλά κι αν εμείς μπορούμε να σταθούμε στο πλευρό κάποιου; Δεν έχει το σώμα όχι μόνο ανάγκες, αλλά και δύναμη; Και χημεία; Και οι δύο ξέρουμε πως δεν πρόκειται για τον έρωτα που διαβάζαμε στα παραμύθια, μα για εκείνον που τουλάχιστον θα μας χαρίσει μερικές ειλικρινείς όμορφες στιγμές. Ίσως γιατί τα μάτια, απαλλαγμένα από τα φίλτρα του έρωτα, μπορούν πιο εύστοχα να διακρίνουν την αλήθεια του ανθρώπου δίπλα τους..

ΥΓ. 1:Γιατί δεν μπορώ να βρω πουθενά πλέον το Nirvana με τα καρύδια και την καραμέλα;

One more cup of coffee 'fore I go..

Pablo

..Y una a una las noches

entre nuestras ciudades separadas

se agregan a la noche que nos une..

Σε χαζεύω που χαζεύεις έξω από το παράθυρο..

Έχω συνάχι αυτές τις μέρες και δεν σε θέλω πάρα πολύ.. γιατί δεν μπορώ να σε  μυρίσω..  

γίνεται να μη σε θέλω πάρα πολύ αυτές τις μέρες μόνο;

αν αυτό γινόταν κάποια χρόνια πριν θα σε χώριζα αμέσως. 

νόμιζα, παλιά, ότι πρέπει να σε θέλω πολύ κάθε μέρα. 

μετά κατάλαβα ότι είμαι άνθρωπος..

τρέχεις. 

πάνω- κάτω, δεξιά- αριστερά.. 

όχι μόνο για δουλειές. 

είσαι σαν αγρίμι στο κλουβί. δεν ξέρεις τι σου φταίει. δεν ξέρεις τι θες. 

ή μάλλον ξέρεις. θες επιτυχία για το όνειρό σου, θες σχέση, και θες και παιδί. ω ναι.. 

θες αγαπησιάρικο έρωτα, αχαλίνωτο σεξ, απόλυτη αγάπη, 

και θες ταυτόχρονα ένταση, ηρεμία, γαλήνη και αναστάτωση. 

να εναλλάσσονται περιοδικά για να νιώθεις ζωντανός. 

αυτή είναι η τελειότητα. 

ακόμα όμως και αν κατακτήσεις την τελειότητα, ακόμα και αν αυτή κρατήσει "για πάντα", 

και πάλι θα έρθει μία στιγμή που θα νιώθεις πάλι αγρίμι στο κλουβί.

γιατί έτσι είναι η ζωή.

το τι είσαι εσύ φαίνεται από αυτό που θα κάνεις.

όχι από αυτό που θα πεις. αυτό που θα κάνεις.

και σε αυτό συμπεριλαμβάνονται και αυτά - ίσως κυρίως αυτά- που δεν θα μάθει ποτέ ο άλλος- ή καλύτερα αυτά που νομίζεις ότι δεν θα μάθει ποτέ.

τίποτα δεν γίνεται χωρίς κόπο. 

αυτό το ξέρεις καλύτερα από πολλούς άλλους. 

κάποιοι λένε ότι για τις σχέσεις δεν πρέπει να προσπαθείς. 

ό,τι πάει από μόνο του είναι οκ, αλλιώς καλύτερα σχόλασμα.

κι αυτό έχει ένα δίκιο. με την έννοια όμως να μην σπρώχνεις με το ζόρι κάτι που δεν τραβάει. 

όχι με την έννοια του να μην προσπαθείς για αυτό.

τρώγεσαι με τα ρούχα σου. 

πάλι.

λιώνεις τις παντόφλες πέρα δώθε.

στέλνεις σπασμωδικά μηνύματα. 

τα οποία κατά κανόνα τα πληρώνεις εκ των υστέρων, απλά επειδή στην ουσία δεν εννοείς αυτά που γράφεις.

συνήθως σε άτομα οικεία- έστω και κατά την πεποίθησή σου οικεία. 

οι πρώην ανταποκρίνονται στα μηνύματα μόνο αν είναι στην ίδια φάση  με σένα, 

αλλιώς σε ξέρουν και δεν πιστεύουν αυτά που λες. 

και καλά κάνουν.

και μετανιώνεις αμέσως μετά την ανταπόκριση. 

γιατί τελικά δεν ήταν αυτό που νόμιζες ότι νιώθεις.

δεν νιώθεις άσχημα, λες δεν υποσχέθηκα και τίποτα. 

εδώ είσαι λάθος όμως. 

γιατί γεννάς προσδοκίες στους ανθρώπους με τα λόγια σου.

μεγαλόστομα, μεγαλόπνοα λόγια που όμως δεν απευθύνονται στο άτομο που τα στέλνεις, 

έχουν να κάνουν μόνο με τη δική σου ανάγκη να νιώσεις.

ο άλλος όμως δεν το ξέρει αυτό, και αν αφεθεί, και αν σε πιστέψει, έχασε.

γιατί νιώθεις πως νέκρωσες, νιώθεις πως θες τη δόση σου, τίποτα άλλο δεν έχει σημασία, ούτε αν θα πληγωθεί κάποιος χωρίς λόγο.

κλείνεις ραντεβού για καφέ, ανόητα, από αυτά που κλείνουν όσοι δεν μπορούν να τρέξουν στην αγκαλιά που θέλουν, 

ή αν δεν ξέρουν ποια είναι αυτή, σε μία αγκαλιά, όπως την θέλουν.

κάθε καφές σε γεμίζει με μία ακόμα τρύπα.

αλλά αυτό το ήξερες ήδη.