Και όταν πρόκειται για τη δική σου μαμά, είναι απλά τα πάντα.
Εκείνο που δεν μπορείς να καταλάβεις όταν είσαι μόνο παιδί, και όχι μαμά, είναι ότι η μαμά σου δεν είναι τα πάντα, ή για να είμαι ακριβέστερη, η μαμά σου είναι τα πάντα μέχρι να γίνεις η ίδια μαμά. Τότε καταλαβαίνεις τα πάντα, και ακόμα και αν η μαμά έχει χάσει λιγάκι από αυτό το πάντα που ήταν, την αγαπάς ακόμα πιο πολύ που επιτέλους αντιλήφθηκες πόσο σε αγαπά εκείνη. Οι μαμάδες- και όλοι οι άνθρωποι που γίνονται μαμάδες για διάφορους λόγους- είναι τα πιο παράξενα πλάσματα στον κόσμο.
Κι αν κλαις, είναι γιατί μεγαλώνεις, και κάθε μέρα αισθάνεσαι όλο και περισσότερα. Και να της λες συχνά πόσο την αγαπάς. Και να μη στενοχωριέσαι γιατί δεν θα πάθει τίποτα, γιατί οι μαμάδες δεν παθαίνουν ποτέ τίποτα, γιατί είπαμε είναι τα πιο παράξενα πλάσματα στον κόσμο.
2 σχόλια:
αχ ρε...ξέρεις πόσες φορές έχω σκέφτεί "τι κρίμα που τη μαμά μου τη γνώρισα μαμά κι όχι έφηβη και φοιτήτρια και φρικιό με μεταλικά βραχιόλια και μουσική στο τέρμα"? ξέρεις,οι γονείς μου έχουν χωρίσει -είμαι πολύ καλά και με τους 2- και χαίρομαι πολύ που χώρισαν γιατί βρήκε ο καθένας τον εαυτό του κι η μάμα μου δεν ξαναντύθηκε ποτέ κυριλέ κι είναι ξανά ροκού και όμορφη και γυναικάρα και φίλη μου.ο μπαμπάς πάλι είναι απλώς μπαμπάς -γόης για την ηλικία του,δε λέω:Ρ-,ένας μπαμπάς που προσέχει την κόρη του. Αλλά αυτή την αλλαγή της μαμάς την αγαπώ όσο τίποτα στον κόσμο.και το πιστεύω,δε θα πάθει τίποτα :)
Χαίρομαι πολύ για τη μαμά σου! και μακάρι όλοι να καταλάβαιναν πότε πρέπει να χωρίσουν από κάποιον, έτσι θα ήταν πιο ευτυχισμένοι-ες...
Επίσης είναι φανταστικό που τη νιώθεις έτσι, και φανταστικό που τη στηρίζεις... Γιατί οι μαμάδες δύσκολα ξαναφτιάχνουν τη ζωή τους, και δυσκολότερα όταν τα παιδιά τους δεν τις καταλαβαίνουν. Και είναι κρίμα να είμαστε δυστυχείς όταν τόσο εύκολα μπορούμε να γίνουμε χαρούμενοι κι ευτυχισμένοι!! Μπράβο στις μαμάδες που βρίσκουν τον εαυτό τους και μπράβο στα κοριτσάκια τους που τις αγαπούν!!!
Δημοσίευση σχολίου