"Μα τι άλλο είναι ο λαβύρινθος αν όχι ένα σύστημα λίγο-πολύ αυθαίρετων παραλλαγών πάνω σ' ένα θέμα-κέντρο που ο εμπνευστής του γνωρίζει πεπερασμένο κι ο ναυαγός στους άπειρους διαδρόμους του το θεωρεί άπειρο;"
Απόσπασμα από την εισαγωγή του Αχιλλέα Κυριακίδη στα Άπαντα Πεζά του Μπόρχες-Εκδ. Ελλην. Γράμματα.
Εκτός από τις συγκλονιστικές μεταφράσεις του έργου του Μπόρχες, ο Κυριακίδης αποδεικνύει τη μεγαλοσύνη του. (Κατά τη γνώμη μου πάντα). Και με δυο λόγια εξηγεί σε όλους μας, πώς όλα αυτά που γράφουμε, ενώ δείχνουν διαφορετικά, παραλλάσσονται κάθε φορά και αποδίδουν τις εμμονές του καθένα μας... Και είναι δύσκολο να αποκωδικοποιηθούν, γιατί στο βάθος μόνο εμείς τις γνωρίζουμε... (Και ενδεχομένως ούτε κι εμείς..)
Ας γράφουμε λοιπόν, να ανακαλύψουμε τις εμμονές μας, και ποιος ξέρει μετά, ίσως να αποκαλύψουμε τον εαυτό μας...
2 σχόλια:
νομίζω πάντως ότι με το που εξωτερικεύεις μια σκέψη, με το που αρθρώνεται σε λόγο, είτε προφορικό είτε γραπτό, όσο αυθόρμητος κι αν νομίζουμε ότι είναι αυτός, πάντα το μυαλό προλαβαίνει και περνάει ένα χέρι λούστρο. Από την άλλη, το να "βάλεις κάτω" τις σκέψεις και τις εμμονές σου και να τις οργανώσεις, ώστε να εκφέρεις λόγο, είναι ο μόνος τρόπος να τις συνειδητοποιήσεις. Μπλέξιμο..
Πολύ ωραία τα λες alex from planet Mab!
Όσο για το χέρι λούστρο δεν είμαι σίγουρη αν συμβαίνει σε όλους!!!
Δημοσίευση σχολίου