Δευτέρα 25 Ιανουαρίου 2010

Όλη μέρα νυστάζω.. Και μόλις έρχεται το βράδυ ξυπνάω. Αυτό είναι καλό όταν είσαι φοιτήτρια - στην Ελλάδα βέβαια μόνο, γιατί στον υπόλοιπο κόσμο οι φοιτητές... διαβάζουν! Μετά τα 25 περίπου κατά μέσο όρο αρχίζει συνήθως ένας αγώνας δρόμου. Κι εκεί που ήσουν με το φραπέ στο χέρι- αραχτή στην καφετέρια, αρχίζεις και έχεις το φρέντο εσπρέσσο μέτριο με τριμμένο πάγο στο χέρι- αλλά στο όρθιο τρέχοντας πέρα δώθε να προλάβεις. Ποτέ δεν προλαβαίνεις φυσικά.
Είναι ωραίο να έχεις περάσει όμορφες στιγμές στη ζωή σου, αλλά ακόμα καλύτερο είναι να συνεχίζεις να περνάς όμορφες στιγμές. Ναι, ακόμα και όταν οι υποχρεώσεις αυξηθούν. Και τότε περισσότερο μάλιστα. Γιατί όλα σε έχουν ανάγκη. Και αν δεν περνάς όμορφα θα έχεις μόνο υποχρεώσεις, και τότε τι ζωή θα είναι αυτή... Κι επειδή μάλλον μούφα είναι η μεταθανάτια ζωή και μόνο την προθανάτια έχουμε, είναι κρίμα να την αφήνουμε να ξεγλιστράει χωρίς να περνάμε όμορφα.
Να απολαμβάνουμε αυτό που ζούμε και να ονειρευόμαστε ταυτόχρονα. Νομίζω αυτό είναι το νόημα. Όλα τα υπόλοιπα είναι πάνω από τις δυνάμεις μας.

2 σχόλια:

alex from planet Mab είπε...

πρέπει να το ομολογήσουμε όμως ότι το latte είναι μεγάλη αναβάθμιση από το φραπέ! Ξύπνησα με τρομερά κακή διάθεση, και εκεί που περνούσα μια πεζογέφυρα, για να πάω στο ταχυδρομείο, φύσηξε παγωμένος αέρας και περπατούσα πέντε μέτρα πάνω από τη γη, και την κίνηση. Και σταμάτησα επιτόπου, χαμογέλασα και σκέφτηκα "είμαι ζωντανή και πετάω!".
Έστω κι αν η στιγμή κράτησε μερικά δευτερόλεπτα, για κάτι τέτοια αξίζει η ζωή :) Και στα δικά σου!!

Jerry Jedelou είπε...

Ε ναι καλέ αφού γίναμε ευρώπη...

Ευχαριστώ για τη στιγμή σου..